Ενδοσκληρίδιοι εξωμυελικοί όγκοι

Στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι είτε μηνιγγιώματα είτε νευρινώματα, αμφότερα καλοήθη. Εκδηλώνονται με τα συμπτώματα που αναφέραμε, αλλά γενικά με αργή εξέλιξη εντός μηνών ή και χρόνων.

Η διάγνωσή τους γίνεται με μαγνητική τομογραφία με ενδοφλέβιο σκιαγραφικό. Συνήθως απεικονιστικά διακρίνονται εύκολα μεταξύ τους.

Αν είναι πολύ μικρά, ασυμπτωματικά και δεν ασκούν πιεστικά φαινόμενα επί του νωτιαίου δύνανται να τεθούν υπό παρακολούθηση. Σε συμπτωματικές ή βλάβες που μεγαλώνουν συστήνεται χειρουργείο προς αφαίρεσή τους.

Το χειρουργείο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο, καθώς πρακτικά χειρουργούμε σε άμεση επαφή με το νωτιαίο μυελό, ο οποίος πολλές φορές είναι πιεσμένος και αποπλατυσμένος. Για αυτό και πολλές φορές χρησιμοποιούμε διεγχειρητικά νευροφυσιολογικό έλεγχο, για να παρακολουθούμε την αντίδραση των νεύρων στους χειρισμούς μας.

Στη μεγάλη τους πλειοψηφία πρόκειται για αστροκυττώματα και επενδυμώματα. Εκδηλώνονται με τα συμπτώματα που αναφέραμε γενικά για όγκους ΣΣ, αλλά πολλές φορές λόγω της ιδιαίτερης τοπογραφίας των νευρικών ινών στο ΝΜ, με ιδιαίτερα παράξενη συλλογή συμπτωμάτων (ανώδυνα εγκαύματα κλπ)

Για τη διάγνωσή τους απαιτείται μαγνητική τομογραφία με σκιαγραφικό. Η διάκριση μεταξύ των δύο απεικονιστικά πολλές φορές είναι αδύνατη και η απάντηση δίνεται από τον παθολογοανατόμο. Πολλές φορές συνοδεύονται από κύστη εντός του νωτιαίου μυελού.

Η αντιμετώπισή τους γενικά είναι χειρουργική. Πρέπει να γίνεται χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις. Γενικά δεν τίθεται ζήτημα παρακολούθησης, αφού εξελίσσονται και τα εγχειρητικά αποτελέσματα είναι καλύτερα όσο καλύτερη είναι η προεγχειρητική νευρολογική εικόνα του ασθενούς.

Μηνιγγίωμα θωρακικής μοίρας ΣΣ

Νευρίνωμα αυχενικής μοίρας ΣΣ