Μια πολύ απλή αλλά και κλινικά σημαντική διάκριση των όγκων του εγκεφάλου είναι σε πρωτοπαθείς (σε αυτούς δηλαδή που προέρχονται από τον ίδιο τον εγκέφαλο και τα περιβλήματά του) και σε δευτεροπαθείς (μεταστάσεις με άλλα λόγια από όγκους που ξεκίνησαν αλλού στο σώμα του ασθενούς). Εν συνεχεία μπορούμε να διαιρέσουμε τους πρωτοπαθείς όγκους του εγκεφάλου σε καλοήθεις και κακοήθεις.
Οι δευτεροπαθείς είναι εξ ορισμού κακοήθεις. Η διάκριση αυτή έχει τεράστια σημασία για την γενικότερη διαχείριση του ασθενούς. Για την αντιμετώπισή τους απαιτείται ομάδα διαφορετικών ειδικοτήτων όπως νευροχειρουργός, ογκολόγος, ακτινοθεραπευτής ογκολόγος, παθολογοανατόμος. Μια τέτοια ομάδα θα βασιστεί στις διεθνείς οδηγίες για να προσφέρει την καλύτερη δυνατή θεραπεία προσαρμοσμένη στον κάθε ασθενή.
Η ακριβής απαρίθμηση όλων των πιθανών εκδηλώσεων των όγκων του εγκεφάλου ξεφεύγει του σκοπού του παρόντος, αλλά συνοπτικά, συνήθως εμφανίζονται με επιδεινούμενο σταδιακά πονοκέφαλο, νευρολογική σημειολογία (αδυναμία άκρων, διαταραχές ομιλίας κλπ), επιληπτικές κρίσεις, χαμηλό επίπεδο συνείδησης, ενδοκρινολογικές διαταραχές κα. Κάποιες φορές αποτελούν τυχαίο εύρημα σε απεικόνιση που έγινε για άλλο λόγο (πχ μετά από κάκωση κεφαλής). Συνήθως απαιτείται μαγνητική τομογραφία για την ακριβή περιγραφή και διάγνωση της βλάβης. Από τα ευρήματα αυτής θα εξαρτηθεί ο περαιτέρω έλεγχος του ασθενούς.
