Η κατάταξη των όγκων της σπονδυλικής στήλης ακολουθεί συνήθως ανατομικά κριτήρια ανάλογα με τη θέση τους σε σχέση με νωτιαίο μυελό και σκληρά μήνιγγα (μεμβράνη που τον περιβάλλει) σε:
Εξωσκληρίδιους – 55%
Ενδοσκληρίδιους εξωμυελικούς – 40%
Ενδομυελικούς – 5%
Πέραν αυτής της διάκρισης, χρησιμοποιείται και η κλασσική σε καλοήθεις και κακοήθεις.
Η συμπτωματολογία τους συνίσταται σε:
Πόνο εντοπισμένο στην περιοχή του όγκου, όπως σε περίπτωση οστικής μετάστασης (χαρακτηριστικά πολλές φορές νυκτερινός και αφυπνίζει τον ασθενή)
Ριζοπάθεια – πόνο/αιμωδίες κατά μήκος της ρίζας που πιέζεται, αδυναμία των μυών που νευρώνονται από αυτήν
Μυελοπάθεια – μίξη αισθητικών και κινητικών συμπτωμάτων κάτω από το επίπεδο της βλάβης, πολύ συχνά σπαστικότητα και αστάθεια στο βάδισμα
Διαταραχές σφιγκτήρων (ούρηση, αφόδευση)
Πολύ συχνά σε περίπτωση μεταστάσεων, επικρατεί η εικόνα της κακοήθειας (κακουχία, απώλεια βάρους κλπ), άλλες φορές οι μεταστάσεις αποτελούν εύρημα κατά τη σταδιοποίηση γνωστής κακοήθειας, και άλλες αποτελούν την πρώτη εκδήλωση κακοήθειας.
